Soğuk havada sıcak SİYASET SOHBETLERİ

[Fahrettin Dönmez]

Şu soğuk kış günlerinden birinde sıcacık odamda kendimle konuşurken bir şeyler yazmak geldi içimden… “Ne yazsam?” dedim kendi kendime. Nereden başlasam ve nasıl devam etsem, Nasıl bitirsem? Allah’ım, kelimeleri ardı ardına sıralamak ve onlardan anlamlı ve etkili cümleler oluşturmak ne kadar zor! Bu düşünceler içinde iken kapı çaldı. “Kapının çalması ile birlikte bütün düşüncelerden sıyrıldım. Kapıya gittim, açtım. O da ne? Kalabalık bir grup... Şöyle bir göz gezdirdim. Aşina yüzler var, ama çoğunluk tanımadık… Bakıştık. Önden biri: “Hocam merhaba” diye söze başladı. “Merhaba” dememe fırsat bulamadan bir başkası:”Selamün aleyküm” deyiverdi. Allahın selâmı… Hemen cevabı yapıştırdım. “Ve aleykümselam”
- Hocam, sizi ziyarete geldik. Kabul buyurursanız…
- Tabi buyurun, ne demek…

İçeri davet ettim. Oturdular. Ben de en uca sandalyemi çekip oturdum. Herkesi görebiliyordum. “Merhaba” faslından sonra:

- Hocam, sizi ziyaretimizin sebebi “yaklaşan mahalli seçimler”… Diye söze başladı. Konuştu, konuştukça açıldı… Arada diğer kişiler de konuşmaya katıldı. Yaklaşık bir saat… Ben de “tık” yok. Sadece dinledim. Arada bir “inşallah, maşallah, nasip” gibi kelimelerle katıldım konuşmalara…
Velhasılıkelâm A dan Z ye bir siyasi nutuk dinledim. Vaatler, yapacakları işler, dürüst siyaset, özveri… falan filan… Arada bir de “vatan, millet, Sakarya…”edebiyatı…
Son söz bana geldiğinde…
- Ayaklarınıza sağlık, beni mutlu ettiniz. “Size bir dörtlük okuyayım da tamam olsun bu iş” dedim. Pek çoğu bıyık altından gülümsedi. Ama ben aldırmadım.

Tanışmak kalple olur, taşı eritir bir anda
Elbette bir keramet, hayır vardır bil ki bunda
Yarışta kalmamalı, ne geride, ne en sonda
Görünmez bir surettir, görmediğin arka fonda

Bazıları yeniden okumamı istedi. “Yok” dedim, “Tekrar yok, başka dörtlük isterseniz o var.”

Ağlarım kağıda damlar gözyaşım.
Belli ki kalemin umrunda değil
Boynumun üstünde durur mu başım
Belli ki omzumun umrunda değil.

Anlamsızca bakanlar çoğunluktaydı. Hoşa gitmişti, ama anlaşılamamıştı. Devam ettim.

Ateş gibi yanan kalbe, hangi yaban yanaşır
Ancak hepten yananlar, o yüreğe yaraşır
Anlayan anlar bizi, anlamayan sataşır
Kafayı yorma dostum, sap samandan ayrışır

Herkes susmuştu, ben ise devam edecektim ki biri:
-“ Diline sağlık Hocam da…” diyecek oldu, ben devam ettim.


Yorumu tat veren dostlara selam
Özenle seçilmeli kelime kelam
Bilmem sakalı mı, saçı mı yolam?
Telâşla kaçıştı tüm kelimelerim…

Şaşkın şaşkın bakanlar çoğalmıştı. İçlerinden “Ne diyor bu adam! Vallahi bir şey anlamadım.” diyenler çoğunluktaydı bence.
Beyaz hafif sakallı olan ve şu ana kadar tek kelime etmemiş olan konuk:
-“Hocam, yorum yapmamıza fırsat verseniz de biz de bir şeyler desek” deyiverdi. Gülümseyerek baktım. O devam etti:
-“Yanlış işler yapıldı hep… Biz bu yanlışları düzeltmeye talibiz. Dürüst, iş bilen…” Konuştu, konuştukça coştu. Coştukça konuştu.
-“Bu memlekete hizmet verenlere şükran borçluyuz. Allah hepsinden razı olsun. Ancak bizler en iyiyi seçmek için çaba sarf etmeliyiz. Bu seçimlerde parti kaygısına düşülmemeli… Bu sebeple hele bir ortalık aydınlansın. O vakit bakarız.” bir şeyler daha diyecektim ki sağ yanıma yerleşmiş olan gençten bir arkadaş, kızarak:
-“Anlaşıldı siz bir yere angaje olmuşsunuz!” Diye çıkıştı. Ciddiye almadım. Ve… Serde şairlik var ya…

Başarmayı bilen sabırlı beşer
Sirkenin keskini küpünü deşer
Haddini bilmeyen eşekten düşer

Düşmeyip azmeden koşanlar bilir
Aklını kullanıp coşanlar bilir

Salonda sinek vızıldasa kanat sesi duyulacaktı. Bazı başlar da öne eğilmişti. Yine aynı genç sessizliği bozdu.
-“Özür dilerim!” dedi.
Gülümsedim. Bana yakışmasa da aşağıdaki mısralar döküldü dilimden.

Kel başa şimşir tarak
Konuk ağır lafı bırak
Yoksa kırbaç iner, şırrak!
Benim sabrımı taşırma!

Konuşmada edep gerek
Adam gibi hitap gerek
Bazen ince cevap gerek
Lafı yamaçtan aşırma!

Biz kimseye satılmadık
Sürüye de katılmadık
Çöplüğe de atılmadık
Sakın ola ki şaşırma!

Sessizlik sürüyordu. Herkes bir suç işlemiş gibi şaşkındı. Havayı yumuşatmak için “ Hele adaylar kesinleşsin, o vakit bakarız. Bırakalım bunları da size bir dörtlük daha okuyayım” deyince o hava değişti. Yüzler gülmeye başladı. Ben de iş olsun diye:

Bu ömür koca ömür, gün gibi gelir geçer
Makamlar mevkilerse dün gibi gelir geçer
Geride kalan ise yaptığın iyiliklerdir
Omuzlarda bir tabut son gibi gelir geçer.

Şiir defterimden okuduğum mısralar bomba gibi düştü ortalığa…
- Allah razı olsun.
- Diline sağlık hocam!
- Yalancı dünya, offf offf…
Muhabbetin havası değişiverdi. Herkes bir şeyler söylemeye başladı. Bir anda siyaset unutulmuştu. Muhabbet koyulaştı. Artık ortada bir sevgi çağlayanı vardı. Herkes o çağlayanın etrafında bağdaş kurmuş, halka olmuştu. Şiir defterimdeki şiirlerim de artık sayfalarda duramıyordu. “Beni de oku, beni de oku!” diye haykırıyordu. Ben de okuyordum. Okudum. Okudum.

Dost bağında güller biter dediler
Dikildi gül, diken bitti yanıldım
Gül dalında bülbül öter dediler
Dikeninde baykuş öttü yanıldım

Vefasız dostlara yazılan şiirimden sonra konuklarımı yolcu ettim. Tebessüm ve sevgi ile ayrıldık. Allah onlardan razı olsun. Hanemi şenlendirdiler. Bol bol şiir dinlediler ve…Söz almaya, ya da söz vermeye fırsat bulamadan ayrıldılar!!!
Odama döndüm. “Neden, neden, neden?” Neden biz böyleyiz? İnandığımız ya da tuttuğumuz bir partiyi, futbol takımını… Herkesin benimsemesini bekleriz.
Mart seçimleri yaklaştıkça tansiyon yükseliyor. Aday adaylarında koşuşturma, telaş… Guruplaşmalar… v.s…
Yakında adaylar açıklanacak, herkes kendini anlatacak, oy isteyecek… Demokrasilerde bu işler böyle oluyor. Varsın olsun. İlkeli ve dürüst siyaset vaatleri verilecek. “Ayrımcılık yok, herkesi kucaklayacağız.” Denilecek… Daha neler, neler… Defalarca yaşadık…
Bir kişi bu şehri yönetmeye yetki alacak. Sonra… Şey, inşallah hayırlı olur.
Bu şehir hepimizin, hepimiz ona sahip çıkmalıyız.
Hizmet verenleri unutmamalı, vermeye talip olanları da iyi değerlendirmeli, sandığa mutlaka gitmeliyiz. Dileğimiz şudur ki, sağduyu ve şehrimiz insanı kazansın. Olgunluk içinde yarış son bulsun. Sağlık ve sevgiyle kalın.